OndernemersJurkie. Babyboomers Marketing

Babyboomers, geboren vlak na de oorlog, zijn vet rijk. Ze zitten op 80% van al het financiële vermogen in Nederland. Dus daar moeten we met zijn allen op af. Marketing, branding, Heineken 60+ bier, onderzoeken in heel Europa. Van alles. We willen nl die 80% overhevelen naar de jongere generaties.  En, belangrijker nog, we moeten van het rollatorimago af. Daar vind ik 2 dingen van. Moeten we dan ook van een eventueel rolstoel-, beugel- of runnerblade imago van jonge mensen af? En 2: als je van dat rollatorimago af wilt, dan kijk je dus niet verder dan die rollator. Kan jou die rollator toch schelen, beste marketeer! De rollatorbende vindt ’t toch ook niet erg dat jij een scooter hebt? Of erger nog, een snowboard? Snowboarders zijn solisten, rossen in hun uppie door een halfpipe in de sneeuw, verpletteren de ecologische ondergrond van skipistes, verspillen energie, lopen kans op botbreuken en wie ging dat betalen etc. Daar moeten we echt vanaf hoor, van dat snowboardimago. Ook erg: bakfietsimago. Wat een horizonvervuiling zeg, sjongejonge, zeker ook nog op kosten van de baas. Denkt de babyboomer van 55 of de senior van weetikveel 85.

Die oudere Nederlander zelf he, daar hebben de jonge marketeers een ontdekking over gedaan. Wat blijkt?! Ze leiden een zelfstandig bestaan. Wat maak je me nou! Zelfstandig? Hoe durven ze. Kijk, dat ze met hard werken Nederland hebben opgebouwd na WOII, best, maar dat geeft ze (ze) nog niet het recht om 1. zelfstandig te gaan lopen doen en 2. geld te hebben.

En de frisse marketeer loopt met zijn jonge hoofd tegen de muur. Waarom luisteren ze toch niet, die 55 of 60 plussers? Kijk, jonge marketeer, ik ben niet jong en niet oud (volgens sommigen zit ik in de nix-generatie zonder idealen) (lekker rustig), maar ik kan je een tip geven: die doelgroep van jullie, die van die 80% vermogen in de knip, die lacht zich rot. Die wist zelf allang dat ze geld, vrijheid en gelukkig steeds vaker vitaliteit hebben. Maar ze hebben stiekem niks tegen jullie gezegd. Ze gaan gewoon af en toe voor de lol op de foto met een rollator en een electrische schiet-op-ik-wil-eruit stoel en bestellen daarna van de winst een taxi naar Schiphol. Want hun vlucht naar New York vertrekt zo. Even lekker jurkies shoppen of naar ’t Metropolitan. Doei!

Fiscaal onrecht

Stel je bent 1.65m, terwijl de gemiddelde lengte ergens boven de 1.70 ligt, minstens. Waarom moet je dan evenveel belasting betalen als iemand die een stuk langer is? Ik denk, dat niemand zich realiseert dat de wat kortere mens veel efficienter met alles omgaat. Ik begrijp echt niet, waarom ik moet betalen voor iemand van 1.95m. Terwijl het toch duidelijk is! Ik noem een paar voorbeelden:

1.Wij korte mensen hebben geen lange ziekenhuisbedden nodig. Bespaart zo 10% op materiaalkosten.
2.Wij korte mensen hebben geen grote, hoge treinen nodig. Dat scheelt materiaal en natuurlijk energieverbruik. Wij wegen nl minder, dus dat kost minder. Al die vertragingen komen echt niet door ons, hoor.
3.Wij korte mensen eten minder, gooien dus ook minder weg. Moet je eens uitrekenen hoeveel kliko’s dat op jaarbasis scheelt.
4.Wij korte mensen hebben niet van die grote voetbalvelden, stadions, zwembaden en sporthallen nodig. Daar ligt een ongelofelijke besparing, die wij helaas niet terugzien.
5.Wij korte mensen hebben van vrijwel alle openbare middelen minder nodig: kleinere park- en stadsbankjes, lagere lantaarnpalen, kleinere politieuniformpjes, kleinere maten ziekenhuiskleding, kleinere medische hulpmiddelen, of hier, lagere stoplichtknoppaaltjes en natuurlijk kleinere busjes en kleinere huisjes.
6.Wij korte mensen hebben veel minder schuld aan het broeikaseffect, wat schrijnend is, want als de boel hier overstroomt, zijn wij dus wel mooi als eersten het haasje.

Ik stel voor, dat de belastingdienst bij de eerstvolgende aangifteronde meteen vraagt: wat is uw lengte? Onder de 1.65m, ga door naar de maximale aftrek met terugwerkende kracht. Boven de 1.65m? Pay time!

Immejurkie heeft nieuwe collectie voor Ondernemers

Immejurkies gaan over vrijwel alles. Je hebt overal wel een jurkie voor, of je d’r nou wilt of niet. Ze komen gewoon binnenwapperen. Zelfs de stemmige jurkies komen vanzelf. Paar tranen over m’n toetsenbord, dat wel.

Immejurkies zijn geen werkjurkies. Ze gaan ook bijna nooit over werk. Jammer eigenlijk. Ik heb genoeg stof om wat te tikken over over marketing, taaldingetjes of over stappenplannen voor iets succesvols. Maar waar laat je die nieuwe collectie, een blog is nou ook weer geen eindeloze inloopkast.

Dan maar naast elkaar. Je ziet vanzelf wie wie is. Hou OndernemersJurkie in de gaten. Ze denkt namelijk dat ze overal verstand van heeft. Ze loopt altijd met een iPad rond, zelfde zwart-wit streepje. Ze doet niet aan strakke, te korte jurkies. Nou ja, moet ze zelf weten.

En net als Immejurkie is ze altijd in een halfuurtje prêt-à-porter. Lees maar, je hebt ze zo uit.

ImmeUppieJurkie

ImmeUppieJurkie is het jurkie dat je aanhebt als niemand je ziet. Of als je denkt dat niemand je ziet.

Heeel veeeel dingen zijn het leukst ImmeUppieJurkie. Tikken van een Immejurkie. Dat kan alleen maar als er niemand kijkt. Kletsen gaat nog wel, maar kijken kan niet. Ook een fantastische is het ’s nachts in je bed bedenken wat je wel niet allemaal had kunnen zeggen. Net zo fijn als een stukje chocola met nootjes snaaien, zo’n vijf minuten voor ‘t eten. Waar je ook heel erg ImmeUppieJurkie zit, is in een pashokje. Dat is maar goed ook, want soms valt het gewoon vrij klein. Krijg je dat hele jurkie niet eens over je schouders, blijft het klem zitten. Zeker Italiaans design.

Je zit ook weleens in je uppie als je dat niet wilt. In een MRI-scan, daar lig je echt vreselijk in je uppie en nog zonder jurkie ook. Die keiharde muziek helpt ook al niet.
Oh hier nog een. Bevalling. Totaal in je uppie en dat is maar goed ook. Want stel je voor dat je dat met je man samen moest doen, dat puffen en persen dus. Zie je het voor je: jij sjorrend aan je knieën of welke houding dan ook en dan een vader die liever op zijn buik ligt, of bang is, of een biertje wil of nee erger nog, de verpleegkundige wil - liefst die blonde van 21 en dan vreselijk gaat liggen steunen en kreunen, jammerend om verdoving. En als de baby is geboren, heeft hij het hem natuurlijk geflikt. Is meneer zeker ineens de CBO (chief bevallings officer). Dacht ’t niet. Bevallingen kun je maar beter in je uppie doen.

Immejurkie. KnokJurkie.

Hoorden jullie dat geluid ook de hele tijd, al jaren? Wij wel, we schrokken er wel een beetje van. En het was overal he, links, rechts, in dorpen, steden, op tv, internet. Je denkt eerst: aardgasaardbeving. Maar die heb je niet in ’t Gooi. Of: helicopter, omdat je vriendin komt overvliegen. Kan ook nog gewoon de buurman zijn die met een hamer bezig is. Maar dag en nacht? Wat is dat toch?

Sinds 19 maart weten we het. Ze hebben het zelf toegegeven. Gewoon op tv, zonder enige gene. Ze deden het voor ons. Dag in dag uit. Dus dat hoorden we de hele tijd! Het waren de knokkers! Ze hebben zich suf geknokt voor ons, voor gewone gezinnetjes, bouwvakkers, chronisch zieken, voor alle burgers eigenlijk. Ok, niet allemaal voor allemaal, maar er is altijd wel iemand die voor je knokt, wie je ook bent. Je moet er maar even vanuit gaan, dat ze weten waar jouw knokvraag ligt, anders knokken ze voor de verkeerde zaak of tegen de verkeerde beknokte (knok-ontvanger). Maar knokken doen ze. In dorpen knokken ze voor je in Den Haag, in Den Haag knokken ze terug. Neem ik aan, want ze zullen daar wel niet als watjes al dat geknok ondergaan. Knokken dus. Allemachtig, wat een slagveld. Knokjurkie aan en mars-1-2-3. Lijkt verdorie wel oorlogstaal, dat knokken. In WOII was mijn opa een van de leiders van de Landelijke Knokploegen, het verzet. Ik denk toch, dat dat een ander soort knokken was. Al was het alleen maar, omdat hij het met de dood moest bekopen. De knokjurkies- en broekies anno 2014 knokken ook. Meestal keihard. Dan doen ze er een tandje bij denk ik of ze slaan extra hard, spreekwoordelijk natuurlijk. Kéihard knokken. Voor dag en dauw en tot midden in de nacht. Je vraagt je af, hoe dat voelt als je ’s avonds in je bed ligt, na een dag knokken, kéihard knokken. Blauwe plekken op je ziel? En hoe sta je dan op, ’s ochtends: “Zo, knokjurkie uit de droger, even strijken, lippenstift op en we maken er weer een mooie knokdag van. Verliezen, verslaan of niet-verslagen zijn, maakt niet uit. Vooruit, drink je koffie op, we moeten het slagveld op en zometeen staat er file. Knokjurkies en knokbroekies, ten strijde!” Ik ben toch opgelucht dat het niet iets ergs was wat we al jaren hoorden. Ze waren gewoon aan het knokken.

Immejurkie. Verkiezingsjurkie.

Verkiezingen zijn 1-op-1 het tegenovergestelde van Verwerpingen. Vraag me af wie dat wist. Als je dus voor kandidaat 1 kiest, verwerp je kandidaat 2. Wat zijn ze eigenlijk dapper, onze verkiezingsjurkies. Trotseren het risico op verwerping van idealen, zielen en zaligheden. Verkiezingsjurkies zijn ook nog eens tijdelijke jurkies. Je hebt weken en weken gevraagd, gesmeekt, gebrugmand, geweetikveeld om van dat jurkie toch vooral een blijvertje te maken. En dan kunnen ze je maar zo verwerpen. Maar, je had het kunnen weten. WANT: De grote wereld gebruikt social media om verkiezingsuitslagen eerst te beinvloeden en dan te voorspellen. Grote servers in de woestijn slurpen big, fuzzy data op en produceren keurige statistieken. Ik heb geen big data server. Wel twitter en fb. Dit is een dappere poging tot iets dat in de buurt komt van Voorspelling op basis van Big Fuzzy Social Data. Nouja, Small Fuzzy Social Data. Komt-ie, vers onderzoek van dinsdagavond 18 maart, na het eten:

Tja, dat is wel heel small. Niet eens iedere lokale partij heeft een fb pagina of twitteraccount, of ik kan ze niet vinden en dat is even erg. Maar goed, data is data. Als je deze vrij bescheiden social media statistiek mag geloven, gaat GroenLinks winnen. Ze roepen veel, maar ze luisteren ook veel. Ik weet nog dat ik (echt waar) een dood konijn in de boom zag hangen. Toen zorgde GroenLinks er toch maar mooi voor dat er een man of 5 op dat dooie beest afging. CDA luistert op twitter naar nog geen 20 mensen, maar die deelt dan weer appels uit. PvdA heeft ook maar een klein oortje op twitter en heeft op fb geen fanpage, maar een profielpagina. ChristenUnie staat full-time aan de fb dorpspomp, doen ze goed. Daar moet je zijn. Officieel twitteraccount ontbreekt. VVD gelooft het wel een beetje met social media, net als SGP en Leefbaar Huizen. Terug naar het Verkiezingsjurkie. Ik heb er geen en krijg er geen. Maar voor dat stemmen morgen moet mijn eigen blonde big data server eerst nog eens een nachtje slapen. Dan check ik gauw fb en twitter (zo klaar ), rommel wat met fuzzy data en ga dan de onmenselijke knoop doorhakken: Verkiezen of Verwerpen. Gruwelijk eigenlijk.

Immejurkie. Knuffeljurkie.

Het woord alleen al, knuffel. Vast een onomatopoeia (wat een woord), een woord waarvan de spelling en de klank de betekenis verklappen. Knuffel. Of ‘hug’. Nee, doe dan maar knuffel. Mijn weergaloze etymologisch woordenboek vertelt me dat knuffelen te herleiden is tot ‘iets onhandigs doen’. Dat kan soms heel erg goed kloppen. Van die onhandige knuffels, je kent ze wel.

Het is me ook nogal niet wat, een knuffel. Niks persoonlijke ruimte, niks cirkel om  je heen waar niemand in mag. Iemand pakt je gewoon vast. En dan moet je nog iets doen ook. Je kunt er plankerig bij blijven staan, wachten tot het voorbij is. Dan komt het moment dat de knuffel voorbij is en je beknuffelaar weer een beetje op afstand is. Ga je dan staan kijken alsof je net door een hond bent gelikt of glimlach je maar wat? Je zegt nooit: Dat Doe Je Dus Niet Nog Een Keer. Je kunt ook helemaal opgaan in de knuffel en zelf nog harder terugknuffelen. Of, beter nog: gewoon niet loslaten. Zo van: we zullen weleens even zien wie d’r hier het langste kan knuffelen. Of je laat je in de armen van de beknuffelaar vallen en gaat op in het moment. Er zijn tijden, waarin je extra aantrekkingskracht op beknuffelaars uitoefent. Dan loop je blijkbaar nogal overduidelijk in je knuffeljurkie rond. Kijk, dan maak je het er zelf naar. Moet je niet verbaasd zijn dat ze je te pas en te onpas omarmen. Heb ik ook weleens gehad. Misschien komt het, doordat ik vrij klein van stuk ben. Makkelijker te behappen, zeg maar. Van sommige beknuffelaars vind ik dat trouwens heerlijk. Maar wil je geen knuffel in een troost-felicitatie-condoleance moment, maak je dan groot, rug recht, kin omhoog en steek je arm strak uit. Kijk alsof je Angela Merkel bent, ik noem maar iemand, dan laten ze het wel uit hun hoofd. Alleen als je hard toe bent aan een knuffel, hup, maak je klein, trek je sympathiekste knuffeljurkie aan en kijk als bambi naar de jager. En dan niet loslaten he. 

Immejurkie. Luisterjurkie

Stel, je bent een vrouw en je maakt iets mee. Wat doe je? Je vertelt het. Vroeger was dat binnen 24 uur. Nu binnen 24 seconden. Kijk maar op fb. Dat zijn dan meestal de mooi-weer-verhalen. Je leest of bekijkt ze, geeft ze een like of comment of niks en scrollt verder. Hoe lang onthoud je dat allemaal? Hangt van je jurkie af. Zit je in je luisterjurkie op fb of in je ikhebevengeenzinomtewerkenjurkie? Dat laatste jurkie, he? Geeft niks. Weet je wat nou zo gek is: als je iemand van fb in het echt tegenkomt, bijvoorbeeld bij de groente en je vraagt hoe het met d’r hond/nieuwe baan/kind is, dan kijkt je fb-contact soms een beetje verbaasd, bijna een beetje betrapt: hoe weet jij nou dat ik...? Ja hiero, stond op fb. Als je echt iets meemaakt, dan zet je dat niet op fb. Oke ja, ik geef ’t toe, soms wel, maar dan weet je het zelf al een jaar. Als je echt iets meemaakt, dan heb je een echt iemand met een echt luisterjurkie nodig. Een echt luisterjurkie gaat gewoon naar je zitten luisteren. Zet d’r saunahokkie voor je aan, kookt iets lekkers voor je, ruimt je huis op of komt door de regen naar je toe met een zakje chocolaatjes. Belt je op en gaat er voor zitten. Of je komt haar tegen op straat. Dan zie je van die vrouwen met een fiets, 1 voet op de trapper en 1 voet op de grond. Als het je engelse luisterjurkie is, zegt ze drie woorden: resilience, courage, chocolate. Het zijn onzichtbare jurkies, luisterjurkies. Ze komen zomaar tevoorschijn, als je ze niet verwacht. Ik ken trouwens ook luisterbroekies. Nouja, 1 luisterbroekie dan. Maar die is van mij.

Immejurkie's Lentejurkie

Als ik iets stress vind, is het wel lente. Zeker als het mooi weer is. Man, je kunt met dit weer echt niet binnen voor de buis gaan zitten, of een columnpie wegtikken, boek lezen of voor mijn part een kast opruimen. Dat kan niet. No way. Not Done. Out of the Question. Als je in het weekend om 8 uur ’s ochtends nog in je bed ligt met dit weer, voel je het al aankomen. Lentestress. Je moet namelijk naar buiten. Niet gewoon naar buiten. Dat zou nog wel gaan. Maar je moet dus genieten. Je tuinstoelen staan ergens ver weg in de garage, de wind is nog fris, alles is kaal. Doet er niet toe. Je gaat NU genieten en gauw een beetje. Terwijl je geen lentejurkie hebt, behalve dan dat ding van vorig jaar, maar die kan echt niet meer en ik ga sowieso niet met blote witte benen met winterhaar buiten zitten. Je hebt dus niks om aan te doen. Schoenen heb je ook niet. Alleen je timberlands met teddy. Daar zit je dan. In de zon, in je winterjurkie op een krukje te bedenken wie er allemaal stralend op een terras in d’r lentejurkie bitterballen zit te eten. Dat zal dan in ieder geval wel een stretchjurkie zijn, met die bitterballen. En wie er allemaal heeeeerlijk aan het fietsen is. Zonder doel. Of op het strand loopt-jongens-wat-zalig-het-lijkt-hier-de-costa-del-laa-maar wel. Je krijgt ook nog eens keuzestress van lente. Je hebt die groepsdrang om in de zon blij te gaan zitten doen. Je hebt je eigen drang dat je nu echt in je tuin moet gaan werken, het is zoooo lekker. Maar eigenlijk wil je liever binnen zitten met je iPad, beetje shoppen, beetje muziekje luisteren, beetje kijken waar je naar toe gaat op vakantie (waar je dan weer wel in de zon gaat zitten). Intussen je kinderen op stang jagend dat ze buiten moeten spelen, want ze zitten al de hele dag achter een scherm. Het is echt stress, lente. Veel te ingewikkeld, of je nou moet werken of vrij hebt. Ik bedoel, doe OF zomer met 30 graden inclusief vrije tijd en zwembad OF doe gewoon winter. Maar dat lentejurkie, dat is of te koud, of te oud, of te kort of zit gewoon nog ergens in een zak op de vliering. Weet je trouwens hoe fantastisch het is om vanachter je raam naar de krokusjes te kijken? Stressfree. Schat, gooi nog eens effe een paaseitje aan, ja doe maar een pralineetje. Lekker he, echt lente, op de bank met m’n iPad en m’n 5e pralineetje.

Immejurkie. PoetsJurkie

Alle vrouwen, oke, veel vrouwen, kunnen het maar amper onderdrukken. Zeker nu het voorjaar is. Poetsdrang. Waaaaat heb je die raaaamen gezien? Ah nee dat kan echt niet. Zei ik tegen onze zoon van 12. Zeg-ie: “Aahjoh, dat is gewoon een ecologisch gordijn”. Verzint een vrouw niet. Die denkt: hm, als ik nou eerst even de boodschappen doe, dan kan ik daarna nog gauw even de ramen lappen, voordat ik weer aan die deadline ga.

Ik ben geen poetsjurkie. Meer een gelegenheidspoetser. Doe soms als een bezetene om tien uur ’s avonds de keukenvloer om vervolgens de zolder te laten overwoekeren door dingen & spullen & objecten & dozen.  Af en toe ben ik een Gooise poetser. Gooise poetsers doen aan optisch bedrog in ‘t kwadraat. Schuiven de hele rotzooi in een overpriced steigerhouten meubel en bedenken dan niet dat die kast dus eigenlijk een kliko van 2000 euro is. Een Gooise poetser doet niet al te veel lampen aan - zodat je minder ziet - en spuit heel licht wat Chanel door ’t huis. Die van dat Chanel heb ik zelf uitgevonden. Ging jaren geleden een auto inruilen. Zou er 1000 euro voor krijgen. Ik ben gaan poetsen, optisch dan en heb er wat dure Chanel ingespoten. Voila, 2000 euro.

Een Canadese vriendin, die geen poetser is, zelfs geen Gooise, vond ooit een ‘liquified cucumber’ onderin haar koelkast. Nee erger nog, haar nanny vond ‘m. Dat kan gewoon gebeuren. Maar ’t overkomt een echte poetser niet, want die heeft discipline. En dus een frisse koelkast, zonder vloeibaar geworden groente.

Ik geloof dat echte poetsers, dus de gedisciplineerde poetsers die niet al te veel met spuitbussen doen, ons land beschermen tegen allerlei vreselijke dingen die je van liquified cucumbers en ander scheikundig materiaal in je koelkast, douche of gootsteen kunt krijgen.

Echte poetsers houden zich aan een schema. Een echt poetsjurkie poetst het huis in de helft van de tijd twee keer zo schoon. Met de helft van de schoonmaakmiddelen.

Een goed poetsjurkie helpt je trouwens ook door barre tijden heen; ze geeft je orde, frisse lucht en ruimte en ze luistert ook nog naar je drama’s.

Echte poetsjurkies zijn zeldzaam. En ik kan het weten, want ik ken iemand met een echt poetsjurkie. Ze heeft veel jurkies, vooral humorjurkies, maar dat poetsjurkie van d’r...dat is olympisch.

Immejurkie. Me jonge jurkie

Ik wil ook een jongere vrouw. Niet dat ik van mijn man af wil. Helemaal niet zelfs, hij is de beste. Maar ik hoor de laatste tijd nogal eens:

Mijn eerste vrouw trok het niet dat ik zo actief/jeugdig/ondernemend was. Groei je toch uit elkaar he. Ik ben zelf namelijk heel erg jong van geest en by the way, onder ons gezegd, ook van lichaam haha. En avontuurlijk he, erreg avontuurlijk. Eigenlijk wist ik het al vanaf het begin, ik bedoel, ze is hartstikke lief hoor, ook voor de kinderen, maar ja, een bankhanger, dol op lingo, je kent het wel. Wilde het liefst altijd naar dezelfde camping. Nu je het zegt, daar is het gebeurd. D’r liep daar een jong ding rond, niet te gelooooven, wat een stoot! Verveelde zich suf in het zand langs de Ardeche. Ze was er met vriendinnen, maar ik zag het meteen: die heeft een man met ervaring nodig. Toen ging het snel. Tuurlijk was het even slikken voor mijn lingo-vrouw en mijn lingo-kinderen, maar ze begrepen het wel hoor. Nu ben ik dan 60, zoon van 12 bij me jonge jurkie, heerlijk. Elke zaterdag naar de voetbal. Het houdt je jong hoor, zo’n huppeldepuplustige vrouw. 

Ik wil nu dus ook jong blijven. Naast mijn eigen kanjer, zoek ik daarom een jong jurkie. Kan ze meteen de was doen, het huis poetsen en het oud papier wegbrengen. Ga ik intussen met mijn vreselijk oude man van mijn eigen leeftijd lekker immejurkie op de bank hangen.

Immejurkie. Es-ist-hier-fabelhaft-Kleid

Het is hier zoooo fantastisch, ja, okee, de heenreis was natuurlijk crisis, sneeuwkettingen vergeten, maar als je er eenmaal bent, echt heerlijk, we komen helemaal bij, we hadden het ook wel nodig, heb je trouwens die prachtige blauwe lucht gezien, je zou hier eigenlijk moeten gaan wonen, snap niet dat we dit niet vaker doen, heb je die foto gezien waarop ik met m’n schatjes lekker aan de apres-ski zit, of die van die afdaling, die is zooo mooi, je gaat gewoon in wonderen geloven, okee ja goed het kost een paar centen zo’n wonder maar dan heb je ook wat met die krakend verse sneeuw, is nog goed voor je longen ook wat wel lekker is na 16 uur in de file gaten schietend in de ozonlaag, over ozon gesproken, die zonnebrand van tegenwoordig beschermt je wel tegen hoeheetdat uv ofzo, koop ik gewoon bij de lidl net als m’n skipak haha ben blijkbaar niet de enige die op de centen let, maar goed het is hier dus heerlijk en je merkt helemaal niks van die afgeroste ondergrond he, ben nooit zo’n liefhebber van bergwandelingen geweest dus wat bedoel je met verdwenen flora en van die skiliftpalen heb ik al helemaal geen last toch lekker dat de locale bevolking geld aan ons verdient, kijk, die windmolens in het gooimeer die vind ik echt niet kunnen, maar die 6000 skiliften in zwitserland alleen al, ahjoh vanuit het dal zie je die helemaal niet en die koeien grazen toch wel waar was ik gebleven ohja dat het hier zo fantastisch is lieve fb vrienden oh wacht daar komt m’n skileraar aan lekker ding zeg vast nog geen 30 hij vindt m’n parallelschwung zo soeper haben Sie oft Schigefahren, so elegant, ja vielen Dank ja, pass mal auf, geht’s wieder los in meinem es-ist-hier-fabelhaft-Kleid.

Immejurkie. Zeh drresss

Ven joe go to ee foreen cuntrieh joe meeeta soo menniee zifferent peoples. Iet iez amaazzink. And zeeh wear soo menniee zifferent drressseees! Zet is even more amaazzink I believ. I zienk ze French are magnificenta. Twenty five years ago I met zies vurry attractivv French lawyerrr and e wazz ze best. Also e waz vurry rich. E told me ies girlfren in paries iez soo skinnyh he can take er evrywherra. I zought “I can imazzinne ven joe arr soo skinny jou fit in evry chair and beddd and pretty drrresss and evrythink soo zat must be vhy.” But zet was not vhy. E said to mee, nonono, she iez soo skinnieh and zat makes er sooo representatiivve – soo I can take er evrywhere. Zen e told mee e zought I was sooo attractiv becoz I look so much like e fat rubens. Zank joe. Ze other day I looked iem up on ze google and ie is still vurry rich and ie has skinnie babies wiz ies grass hopperrr madame. But ie also looked like a garden gnome. Zet ies my revenge for iem telling me my dresses arr so rubens. Ie should see me now Immejurkie and ie will regrrrett iet. 

Immejurkie. Hysterisch jurkie

Ik vond het nog wel zo’n verrukkelijk woord, hysterisch. Zo lekker overdreven. Hysterisch jurkie aan naar een of ander blacktie fuifje. Je hebt ook kinderen, vooral meisjes, die hysterisch doen als er een celeb voorbij komt. Je hoort het al jaren, hysterisch. Babies doen hysterisch, vrouwen doen hysterisch. Mannen niet. Hoewel ik er een paar van tv ken die in aanmerking komen voor het predikaat hysterisch. Meestal zijn ze met zijn tweeën, die mannen die ik bedoel en als ze om de drie seconden als een hyena lachen, weet je: je hebt ook  hysterische mannen. Tijd voor wat etymologisch onderzoek, oftewel even opsnorren waar dat hysterisch vandaan komt. Slecht nieuws. Hippocrates is de boosdoener. Volgens hem is hysterie een vrouwending dat alles te maken met de baarmoeder. Geen mens die na Hippocrates, dus pakweg ergens in de afgelopen 2450 jaar, op het idee is gekomen om OF dat hele woord af te schaffen OF de betekenis en herkomst aan te passen. In 1847 was hysterie nog steeds een zenuwziekte, geen griepje, maar meteen iets van neurologisch kaliber en 100% gevolg van baarmoederakkefietjes. Zegt Van Dale’s Etymologisch Woordenboek (waar overigens een man voorop staat, maar ja, er staan ook maar 10 vrouwen tussen de ca 60 redacteurs en taalkundigen). De gewone Dikke Van Dale schikt al wat in, die laat de associatie met baarmoeders zitten. Maar toch, nu ik ineens snap hoe dat zit met hysterisch, denk ik dat we afscheid moeten nemen van het hysterische jurkie. Blijft over: het Verrukkelijke Immejurkie. Zal even de bedenkers van de artseneed van Hippocrates bellen, dat dat hysterisch er zo onderhand wel uit kan. Doen ze daar moeilijk over, dan stel ik voor dat we allerlei lullige aandoeningen opnemen in de Eed. Een lelijk woord, lullig, maar dan staan we tenminste quitte.

Immejurkie's Ko-lumn

De Prijsvraag leverde briljante suggesties op. Zie je wel, je kunt ‘t. You only can’t if you don’t.
Ik noem er een paar. Hysterisch jurkie! Verrukkelijk, ik bewaar deze voor een bijpassend moment. Immesnurkie, ook goed, maar daar hoorde bij dat ik het over jurkies moest gaan hebben die je ’s nachts in je bed aanhebt. Ja DAAAAG.
De winnaar. Ik beloon hem met een Ko-lumn. Zijn idee: maak er een feestjurkie van, want X is een lustrum. Deze trouwe liker & lezer noemt me in ‘t echt ook weleens Immejurkie. Soms zegt hij dapperjurkie, na die Immejurkie over het jurkie dat ik niet wilde. Dapperjurkie.... tranen over mijn toetsenbord. Soms is hij streng, omdat ik zogenaaaamd ergens een spatie teveel heb getikt of iets niet helemaal volgens de regels heb geschreven. Zegt-ie niet op fb hoor, maar even in de wandelgang. Lekker Wijf staat voor hem op eenzame hoogte. Voor mij ook, want zovaak hoor ik dat nou ook weer niet. Dat zit zo: als je tegen de 50 loopt, krijg je complimenten van het cohort boven je, de 60’er. Dan ben je te oud om hun dochter te zijn, maar stukken jonger dan hun vrouw. Life’s tough. Terug naar de Ko-lumn. Deze liker kreeg uitslag van het doktersjurkie – wat ik overdreven vind, want een ‘hij’ kan de ergste situaties (uitstrijkje, bevalling, rokje) overslaan en hoeft ook niets bijpassends bij z’n onderbroek te hebben. Neem ik aan.
Feestjurkie. Dat is nu precies wat we nodig hebben. Lekker een Ko-lumnpie Immejurkie X wegtikken, terwijl je eigenlijk moet werken. Feestjurkie – het Immejurkie dat je niet in de kast moet laten hangen. Want anders ben je 80 jaar of 80 kilo en dan past ze niet meer. Feestjurkie. Daar kun je wat mee.

Immejurkie doet een Prijsvraag

De serie Immejurkie telt nu exemplaren. Lekker wijf. Ploeterjurkie. Seizoensjurkie. Onder het jurkie. Het jurkie dat ik niet wilde. Nobelprijsjurkie. Ted Women Jurkies. Doktersbezoekjurkie.

Jullie hebben met zijn honderden alle Immejurkies trouw gelezen. Als dank schrijf ik een prijsvraag uit. Geef me je beste idee voor Immejurkie X en ze is voor jou. Dat is je prijs: je eigen Immejurkie. Wel een beetje snel zijn, want ik voel Immejurkie XI al aankomen. Toe, broeden! Je kunt ‘t!

Immejurkie's dresscode voor Doktersbezoek

Nooit lees je erover. De dress code voor bezoek aan iets medisch. Dat ponskaartje zoek je zo wel, maar wat moet je aan! En ook: wat moet je uit. Ik loop even met je langs de hoogtepunten. 

Kedeng: uitstrijkje. Dan doe je liever een rokje of iets langs aan, zodat dat nog een beetje bedekt als je met je benen in de beugels hangt. Ik ken iemand die vroeg of ze haar sokken wel aan mocht houden.

Nu we toch bezig zijn: bevalling. Uren shoppen voor dat leuke outfitje, makkelijke voorsluiting voor het voeden, bijpassend allemaal. Hahahaha. Meer hoef ik denk ik niet te zeggen. 

Fysiotherapeut. Trek vooral iets makkelijks aan, staat in het foldertje. Soort waarschuwing. Betekent meestal dat je een halfuur in je bijna nixie op de behandelbank moet liggen. Op je buik met je gezicht door dat gat. Intussen voer je hele gesprekken over je spiertonus en de oefeningen die je absoluut gaat doen. Ik weet zeker dat je van te voren hebt bedacht of je ondergoed in orde is. 

Tandarts. Zorg dat je geen vlekken hebt, daar voel je de assistent gewoon naar kijken als ze wacht op de volgende opdracht van de tandarts. Decolleté heeft geen zin, daar komt toch dat groene lapje overheen. Make-up is ook een ding bij de tandarts: van dichtbij moet het er wel goed uitzien. En, the devil is in the detail, heb je niet toch een haar op je kin? 

Specialist. Check of je een lichamelijk onderzoek moet doen. ‘Kleed u zich even uit, u mag uw sokken aanhouden.’ Daar moet je op voorbereid zijn. Arts ook trouwens, maar dat is wat anders. Maar met of zonder lichamelijk onderzoek moet je weten wat je aantrekt. Zakelijk immejurkie dat alles onder controle heeft? Casual verzorgd, alsof je totaal ontspannen in de spreekkamer zit? Dan heb ik het nog niet gehad over jas aan of uit in de wachtkamer. Make-up is ook bij de specialist een ding. Geen make-up is zo bloot en vaak te witjes. Teveel is ook niet wat. Een beetje een specialist scant trouwens ook je kleding, je verzorging, je gebit, alles. Logisch dus dat je soms langer bezig bent met bedenken wat je aan moet, dan met bedenken waar dat ponskaartje ook alweer is en wat je ook alweer ging vragen. 

Ooit kwam ik 3 tot 4 keer per week bij de kaakchirurg met afschuwelijke pijn. Zelfs de driedubbele diclovenac en iets met ‘pam’ op het eind hielpen niet. Ik wilde zeker weten, dat als ik de behandelkamer instapte, hij zou weten wie ik was. Daarom trok ik elke keer hetzelfde opvallende blauwe vest aan. Zodat hij zou denken: oh dat is die mevrouw met die vreselijke pijn tegen wie ik niet moet zeggen dat het vanzelf over gaat en hier heeft u een paramolletje. Ook bij de verpleegkundigen werkte dit goed. Na 2 of 3 keer dat blauwe vest kenden ze me. 

Reumatoloog. Heb geen reuma, maar moest er een keer naar toe. Dan moet je met je voeten op een glasplaat staan en dan gaan ze van alles meten. Had ik dat van te voren geweten, dan had ik een spijkerbroek aangedaan. Onder die glasplaat zit nl een spiegel, het was zomer en ik had een rokje aan. Lekker dan. 

Ga je voor een uitslag, doe dan niet je lievelingskleren aan, want die wil je daarna misschien nooit meer aan.Ik adviseer iedereen bij elk medisch bezoek steeds dezelfde Immejurkie te dragen. Heb je meer tijd om dat ponskaartje te zoeken EN grotere kans dat de dokter/verpleegkundige/therapeut meteen weet wie je bent. 

Zo. Ik heb het gevoel dat dit het eerste artikeltje OOIT over de dress code voor patiënten is.

Immejurkie. Zelfs Ted Women lopen in een jurk

En wat nog veel erger is, ze zitten hun buik in te houden. EN! De Ted organisatie heeft hele brede stoelen neergezet, zodat ze lekker slank lijken. Wat nou immejurkiecipatie! Het leuke nieuws was, dat de enige vrouwelijke baas van Facebook, COO Sheryl Sandberg, toegaf dat ze een vrouw was. Dat is me ook nogal niet een bekentenis. Uit de kast komen als homo of juist niet als homo of met een nasty ziekte is nog tot daaraan toe, maar zeggen dat je een vrouw bent? Dat zou ik toch niet zo gauw doen. Want WAT zullen ze zeggen. Of vragen! Wie van ons meisjes heeft nog nooit de vraag gehad: tjonge, hoe doe je dat met de kinderen? Of: je werkt zeker voor de wintersport? Bij onze fb COO zag je trouwens meteen dat ze een vrouw was door die krampachtig ingehouden buik – of heb jij weleens een man gezien die zijn buik staat in te houden? En met zijn knietjes strak tegen elkaar op een stoel zit? Het punt dat Sheryl maakt is dat vrouwen moeite hebben met succes en dat dat niet goed is. Gek! Ik denk dat dat juist wel goed is. Stel je voor dat wij meisjes allemaal achterover hangen met die buik vooruit, benen lekker lomp op z’n mans neergeplant, uiterst tevreden met ons succes? Dat is stilstand. Laat ons maar twijfelen en onzeker zijn. Dat triggert ons om het steeds beter te doen. En immejurkie zie je niks van die onzekerheid en die rolletjes.